Historia Kościoła Wszystkich Narodów

Kościół Wszystkich Narodów, stojący u podnóża Góry Oliwnej w Jerozolimie, jest zbudowany na skale, na której, jak się uważa, Jezus modlił się w agonii w noc poprzedzającą jego ukrzyżowanie. Najstarszym źródłem wzmiankującym o skale na zboczu Góry Oliwnej i identyfikującym ją jako miejsce w którym Judasz Iskariota zdradził Jezusa Chrystusa, jest datowane na lata 333–334 „Itinerarium Burdigalense” Pielgrzyma z Bordeaux. Pierwszy Kościół na tym miejscu został wzniesiony w IV w., a zniszczony w 746 r., kiedy te tereny nawiedziło trzęsienie ziemi. Drugi Kościół został zbudowany na tym miejscu przez krzyżowców w 1170 r. W międzyczasie na tych terenach znajdowało się oratorium krzyżowców. Kościół został opuszczony w połowie XIV w. Kościół Wszystkich Narodów został ukończony w 1924 r. Swoją nazwę zawdzięcza wsparciu fundatorów, którzy pochodzili z dwunastu państw: Niemiec, Belgii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Włoch, Chile, Brazylii, Argentyny, Meksyku, Stanów Zjednoczonych, Kanady. Mozaiki w absydach zostały przekazane przez Węgry, Irlandię i Polskę. Wieniec z kutego żelaza wokół Skały Agonii został przekazany przez Australię.

Wygląd Kościoła Wszystkich Narodów

Kościół Wszystkich Narodów znany jest również jako Bazylika Agonii, ponieważ tutaj Jezus miał modlić się przed swoją męką. Fasada jest połączona z typowo rzymskim dachem za pomocą 12 kopuł. Kościół jest urządzony w stylu wschodnim. Trójkątna mozaika o wspaniałej kolorystyce na szczycie fasady sprawia, że Kościół stał się symbolem Jerozolimy. Przedstawiony jest na niej Chrystus jako pośrednik między Bogiem a ludzkością, w imieniu którego oddaje swoje serce, które anioł przyjmuje w swoje ręce. Po lewej stronie Chrystusa tłum skromnych ludzi we łzach patrzy na Niego z ufnością. Po jego prawej stronie grupa potężnych i mądrych uznaje niedociągnięcia ich siły i wiedzy. Na szczycie fasady po obu stronach krzyża stoją dwa jelenie. Pod mozaiką znajdują się posągi czterech ewangelistów, które oddzielone są trzema łukami.

Architektem Kościoła był Antonio Barluzzi, któremu zależało na przywołaniu agonii Jezusa, dlatego pozostawił wnętrze w półmroku, łagodzone jedynie przez stonowane naturalne światło filtrowane przez fioletowo-niebieskie alabastrowe okna. Ciemny błękit gwieździstego nocnego nieba jest odtwarzany w kopułach sufitowych, a gwiazdy otoczone są gałązkami oliwnymi przypominającymi ogród Getsemani. Przed ołtarzem głównym znajduje się płaska skalna skała, którą długa chrześcijańska tradycja określa mianem "Skała Agonii". Następnie warto zwrócić uwagę na trzy apsydy. Ich ściany okrywają duże mozaiki. Od lewej przedstawiają: "Pocałunek Judasza", "Pocieszenie Chrystusa w agonii przez anioła" i "Aresztowanie Jezusa". Na dole można przeczytać łaciński napis: APPARUIT AUTEM ILLI ANGELUS DE COELO CONFORTANS EUM. ET FACTUS IN AGONIA PROLIXIUS ORABAT. ET FACTUS EST SUDOR EIUS SICUT GUTTAE SANGUINIS DECURRENTIS IN TERRAM.

Podczas budowy odkryto części mozaikowej podłogi oryginalnego bizantyjskiego kościoła z IV w. Można je zobaczyć pod szkłem w podłodze nawy południowej. Architekt postanowił skopiować ten mozaikowy projekt na podłodze współczesnego kościoła, aby zasugerować duchową ciągłość na przestrzeni wieków. W centralnej częsci nawy głównej znajduje się otaczana czcią skała agonii Jezusa.

Informacje praktyczne dotyczące Kościoła Wszystkich Narodów

Przynależność administracyjna: Kustodia Franciszkańska Ziemi Świętej

Godziny otwarcia: od 8.00; popołudniu od 14.00 do 18.00 (Od października do marca do 17.00)

Telefon: +972-2-6266444

Zdjęcia wnętrza Kościoła Wszystkich Narodów

Strona zrobiona przez Agencję reklamową kapary.com