Historia Ściany Płaczu 

Mur Zachodni (Ściana Płaczu) jest jedynym zachowanym fragmentem II Świątyni Jerozolimskiej, zniszczonej w 70 r.n.e. przez armię rzymską. W trakcie trwania oblężenia Jerozolimy, dowódca nie zamierzał zniszczyć Świątyni. Doszło do tego przez przypadek, kiedy ogień trafił na materiały łatwopalne. Nie dało już się uratować Świątyni.

Część muru oporowego wzniesiony został przez Heroda Wielkiego w 20 r.p.n.e. dla wsparcia rozległego placu, na którym odbudował świątynię. Mur oporowy jest elementem Esplanady Meczetów/Wzgórza Świątynnego. Jest to również bardzo ważny przybytek dla islamu, ponieważ Mahomet miał przywiązać do Muru Zachodniego skrzydlatego konia, który przyniósł go z Mekki do Jerozolimy. Anioł zabrał go potem na spotkanie z Mojżeszem, Jezusem i Eliaszem, gdzie ujrzał przeznaczenie ludzi po śmierci. Upamiętnia to Kopuła na Skale, górująca nad Ścianą.

Ściana Płaczu została przejęta przez Jordan podczas wojny arabsko-izraelskiej w 1948 r. Izrael odzyskana ją podczas wojny sześciodniowej w 1967 r. Natychmiast zburzono arabskie domy przy ścianie zachodniej. Na ich miejscu powstał dzisiejszy plac, rozciągający się od Ściany Płaczu do dzielnicy żydowskiej.

Informacje ogólne o Ścianie Płaczu

Ściana i plac przed nią tworzą stałe miejsce kultu, miejsce pielgrzymek dla Żydów i centrum modlitwy - często spisywane prośby i umieszczane między wielkimi kamieniami. Żydowska nazwa ściany to Kotel. Przy Ścianie Płaczu można spotkać ubranych na czarno ortodoksyjnych żydów, którzy pochylają swoje głowy, czytając i modląc się Torą.

Mur jest miejscem świętowania, zwłaszcza Baru i Bat Micwa (ceremonie dorastania dla żydowskich synów i córek). W odsłoniętej części zachodniej ściany siedem siedmiu najniższych warstw kamieni pochodzi z konstrukcji Heroda. Większość tych kamieni waży od dwóch do ośmiu ton. 
Powyżej znajdują się kamienie umieszczone w późniejszych wiekach, zastępujące te wyparte, gdy Rzymianie stłumili powstanie żydowskie, grabiąc Jerozolimę i niszcząc Świątynię w 70 r. Na prawo od placu, w pobliżu południowego krańca Wzgórza Świątynnego, duże kamienie wystające ze ściany są pozostałością czegoś, co nazywa się Łukiem Robinsona. Łuk ten wspierał kiedyś wielkie schody do świątyni.

Informacje praktyczne dotyczące Ściany Płaczu

Przynależność administracyjna:Fundacja Dziedzictwa Ściany Płaczu.

Godziny otwarcia: cały dzień, każdego dnia

Miejsce modlitwy przed ścianą jest podzielone na osobne sekcje dla mężczyzn i kobiet. Oczekuje się, że mężczyźni i zamężne kobiety, które zbliżają się do ściany, mają zakryte głowy. Kippah (jarmułka) jest bezpłatny. Aparaty i urządzenia elektroniczne są zabronione w soboty.

Telefon: +972-2-6271333

Strona zrobiona przez Agencję reklamową kapary.com